De rol van de overheid
Geen ideologie, maar verantwoordelijkheid
Laten we de extreme kapitalisten hun gang gaan — zonder controle, zonder moreel kompas — dan verandert Nederland in een land van bijna 18 miljoen arme uurloonslaven. Mensen die werken voor bedrijven die zijn opgericht of opgekocht door buitenlandse partijen. In een land dat steeds onleefbaarder wordt, vervuild, gevaarlijk, zonder bescherming van mens of natuur. Waar mensen wonen in slecht onderhouden huizen, opgekocht door hedgefondsen of internationale investeerders die enkel winst najagen, niet welzijn.
Laten we de extreem-linkse socialisten of communisten de vrije hand geven, dan belanden we in een schijnbaar ideale heilstaat waarin een kleine groep heersers in verboden rijkdom leeft en de rest van de bevolking structureel onderdrukt. In zo’n samenleving heeft niemand nog iets van zichzelf: geen eigendom, geen vrijheid, geen uitgesproken mening, geen levensvreugde — en uiteindelijk ook geen eten of reden om te leven. Onze cultuur wordt afgebroken, want die ‘heeft toch geen waarde’. Minderheden zoals vrouwen, LHBTI’s, joodse mensen of christenen zullen zien dat hun levens enkel verslechteren. En wie protesteert, krijgt het zwijgen opgelegd — natuurlijk "om de vrijheid van meningsuiting te beschermen." Wie niet meedoet, wordt uitgesloten — uiteraard "om de democratie te redden."
Wij zijn BALANS 23. Wij zeggen: dat is géén toekomst.
Wij geloven dat een land bestuurd moet worden met verstand, niet met extremen. Wie te ver naar links of rechts beweegt, valt van het koord dat onze samenleving bijeenhoudt. En als de val maar diep genoeg is, dan is er geen tweede kans meer.
BALANS 23 wordt door de gevestigde orde misschien als ‘belachelijk’ gezien. Want wij vertrouwen volwassen Nederlanders als volwassen mensen. Niet als verdachten, als ‘te dom’, of als lastposten die voortdurend in de gaten gehouden moeten worden. Burgers verdienen vertrouwen — totdat het tegendeel bewezen is, en dan ook pas na een eerlijk oordeel van een rechter.
Wij staan voor vrijheid. Niet: “niets mag, tenzij het is toegestaan.” Maar: alles mag, behalve wat verboden is — en wat ons gezonde verstand ons zegt dat moreel onacceptabel is. Die vrijheid staat onder druk, onder meer via ondoorzichtige regels zoals bestemmingsplannen, die mensen vastzetten in een systeem dat ze zelf niet meer begrijpen.
BALANS 23 staat voor:
Vrijheid van meningsuiting, ook als die ongemakkelijk is.
Ruimte voor risico’s, want zonder risico geen vooruitgang.
Vertrouwen in menselijk vermogen, want alleen met samenwerking, durf en denkkracht is de mensheid gekomen waar zij nu is.
Oorlogen, natuurrampen, pandemieën — niets heeft ons uitgeroeid. Alleen wijzelf kunnen dat doen. Niet door een meteoriet of een buitenaards wezen, maar door onze eigen kortzichtigheid, hebzucht en angst.
Daarom is de rol van de overheid cruciaal. Niet om alles te bepalen, maar om te bewaken. Niet om te overheersen, maar om te faciliteren.
Een overheid die zorgt voor balans.
“Ik heb werkelijk nooit naar de overheid gekeken voor belangrijke vragen. Niet voor de vraag wie ik ben, niet voor de vraag wat ik wilde worden, niet voor de vraag waar ik wilde wonen, niet voor de vraag wie mijn partner werd, net voor de vraag of ik kinderen wilden of niet en hoeveel dan en wanner dan. Niet voor de vraag wat voor werk ik deed, waarin ik investeerde, niet voor wat ik las, keek en deed. Niet voor de vraag wanner ik wil stoppen met werken, niet voor de vraag wanner ik dat ga doen. Maar ook niet voor minder belangrijke (levens) vragen, eigenlijk voor niets.
Ik heb het wel altijd gewaardeerd dat er scholen waren, wegen lagen die goed onderhouden waren, die veilig waren en dat ik vrij was om te gaan en te staan waar ik wilde zijn en denken en zeggen wat ik wilde. Dat als ik weer eens ziek of gewond was er fantastische mensen waren die me hielpen er weer boven op te komen. En dat als ik weer eens het slachtoffer was van een diefstal of wat anders er politie was. Politie die door onze buurt rijdt om deze veilig te houden.
De overheid had voor mij altijd een faciliterende rol, geen sturende rol. Ze maakte het mogelijk dat ik Nederland het fijnste land ter wereld vond en ik heb best wat landen gezien.”
